GDZ Historia powszechna 6 klasa. Podręcznik [Bandrowski O.G., Wlasow W.S.] 2014

11.10.2019, icon

2 210,

§ 40. Państwa hellenistyczne w 4 - 2 wiekach. do e. Kultura hellenizmu
Oszacuj siebie
1. Wymień największe stany hellenistyczne. Jaka była ich lokalizacja w stosunku do Macedonii? Skąd i kiedy pochodzą? Jakie były osobliwości rozwoju?
Odpowiedź:
Największymi stanami hellenistycznymi były Egipt i stan Seleucydów. W Egipcie rządził Ptolemeusz Lag pod pseudonimem „Zbawiciel”, założyciel dynastii Ptolemeusza. Stolica stanu Aleksandria stała się największym miastem na świecie, które współcześnie porównano z centrum wszechświata. Już w III wieku. do e. Egipt dostarczał żywność całemu starożytnemu światu.
Głównym rywalem Egiptu był stan Seleucydów. Założycielem państwa był Seleucus, jeden z byłych ochroniarzy Aleksandra Makke-Donskoya. Była też monarchia. Sam Seleev jest właścicielem słów: „Zawsze jest prawdą, że ustanowił go król”. Od czasu do czasu różne części państwa ogłaszały niepodległość. Pod koniec 3 st. do e., w szczególności, Parfia rozłączyła się. W 83 rpne e. Ormiański król Tigran II podbił większość stanu Seleucydów, a tylko niewielka posiadłość w Syrii przetrwała kolejne 20 lat, po czym została podbita przez Rzym.
2. Wyjaśnij pojęcie: pergamin, museion.
Odpowiedź:
Pergamin - specjalnie traktowana skóra.
Museion - instytucja naukowa (muzeum).
3. Co Aleksander dowiedział się o Egipcie?
Odpowiedź:
Stolica stanu Aleksandria stała się największym miastem na świecie, które współcześnie porównano z centrum wszechświata. W budynku Apexandry wzięto pod uwagę osiągnięcia starożytnego planowania urbanistycznego i architektury. Poziomy szerokich ulic przecinają się pod kątem prostym. Około jedna trzecia miasta zajmowała kompleks budynków królewskich: oprócz prawdziwego pałacu królewskiego należał do innych budynków i zespołów parkowych. Aleksandria była dużym portem.
4. Jakie wyróżniające się dzieła architektury i rzeźby epoki hellenistycznej? Jakie były osiągnięcia nauki hellenistycznej? Odpowiedź:
Architektura i rzeźba kwitły w całym świecie hellenistycznym. Nieoczekiwane skale osiągnęły rozwój miejski. W architekturze największą uwagę zwrócono na budowę teatrów, gimnazjum, pałaców władców. Najjaśniejszą cechą architektury hellenistycznej jest pragnienie wielkości. Tak, na Akropolu stolicy Królestwa Pergamonu w 180 rpne e. zbudował ołtarz Zeusa i Aten, który zgodnie z planem architektów przyćmił wielkość ateńskiego Partenonu. W czasach hellenizmu istnieją rzeźbiarskie portrety, które przekazywały indywidualne rysy, figury starych i dzieci. Przykładem takich prac jest portret Aleksandra z macedońskiego dzieła Lisippa, posąg chłopca z gęsim rzeźbiarzem Boehfem. Rzeźbiarze epoki hellenistycznej nauczyli się ucieleśniać emocjonalne doświadczenia ludzi. Świadczy o tym grupa rzeźbiarska „Laokoon i jego synowie” rzeźbiarzy z Rodos. Laocoon w mitologii greckiej jest kapłanem Apolla w Troi. Podczas wojny trojańskiej ten czarodziej ostrzegał trojany, aby nie wchodziły do miasta drewnianego konia. Dni hellenizmu uważa się za rozkwit nauki. Znanymi naukowcami byli Euklides z Aleksandrii, autor encyklopedii matematycznej i Archimedes z Syrakuz - założyciel kilku sekcji fizyki.